دمای استاتور یا روتور بالاتر در حین کار موتور کدام است؟

افزایش دما یک شاخص عملکرد بسیار مهم محصولات حرکتی است و میزان افزایش دما موتور با دمای هر قسمت از موتور و شرایط محیطی تعیین می شود.

از زاویه اندازه گیری ، اندازه گیری دما قسمت استاتور نسبتاً مستقیم است ، در حالی که قسمت روتور تمایل غیرمستقیم دارد. با این حال ، مهم نیست که چگونه تشخیص داده شود ، رابطه کیفی نسبی بین دو دما زیاد تغییر نخواهد کرد.

از اصل کار تجزیه و تحلیل حرکتی ، موتور در اصل سه نقطه داغ است ، یعنی سیم پیچ استاتور ، هادی روتور و سیستم بلبرینگ ، اگر یک روتور سیم پیچ باشد ، یک حلقه جمع کننده یا قسمت برس کربن وجود دارد.

از سطح تجزیه و تحلیل انتقال حرارت ، دمای هر نقطه داغ متفاوت است و به تعادل دما به معنای نسبی هر قسمت از طریق هدایت گرما و تابش می رسد ، یعنی هر قسمت به عنوان یک دمای نسبتاً ثابت نشان داده می شود.

برای قسمت های استاتور و روتور موتور ، می توان گرمای استاتور را مستقیماً از طریق پوسته ساطع کرد و اگر دمای روتور نسبتاً کم باشد ، می تواند به طور موثری گرمای قسمت استاتور را نیز جذب کند. بنابراین ، دمای قسمت استاتور و قسمت روتور ممکن است نیاز به ارزیابی جامع از اندازه گرمای خود داشته باشد.

هنگامی که قسمت استاتور موتور به طور جدی گرم می شود ، و بدن روتور کمتر گرم می شود (مانند موتورهای آهنربای دائمی) ، گرمای استاتور از یک طرف به محیط اطراف است ، بلکه بخشی از قسمت های دیگر در انتقال حفره داخلی ، احتمال زیاد ، دمای روتور از قسمت استاتور نخواهد بود. هنگامی که قسمت روتور موتور به طور جدی گرم می شود ، از تجزیه و تحلیل توزیع فیزیکی دو قسمت ، گرمای ساطع شده توسط روتور باید به طور مداوم از طریق استاتور و سایر قسمت ها توزیع شود ، همراه با بدنه استاتور نیز یک بدن گرمایشی است و از آنجا که زنجیره خنک کننده اصلی گرمای روتور ، قسمت پتور در همان زمان از طریق مسکن گرما را دریافت می کند و همچنین از طریق مسکن نیز خنک کننده است. تمایل به دمای روتور بالاتر از دمای استاتور بزرگتر است.